بسم الله الرحمن الرحیم
اَللّهُمَّ لا تَخْذُلْنى فیهِ لِتَعَرُّضِ مَعْصِیَتِکَ وَلاتَضْرِبْنى بِسِیاطِ نَقِمَتِکَ وَزَحْزِحْنى فیهِ مِنْ مُوجِباتِ سَخَطِکَ بِمَنِّکَ وَاَیادیکَ یا مُنْتَهى رَغْبَةِ الرّاغِبینَ

به نام خداوند بخشنده مهربان
خدایا در اینروز عزیز مخواه در پى نافرمانیت بروم و مرا با تازیانه کیفر مجازات نکن و دورم کن از موجبات خشمت به حق احسان و نعمتهاى بى شمارت اى نهایت علاقه و آرزوی آرزومندان

***

هی میخوام از رو نرم و وقتی زمین میخورم بلند شم

بلند شم و یه مرهمی بزارم روی زخمم

اما مثل اینکه یه بازی شده بین من و خدا!

خدایا قبول دارم در هر صورتی من بازنده م...

قبول دارم خودمم که...

اما خدایا نمیخوام بخورم زمین!

نمیخوام یه بنده ی زخم و زیلی باشم برات...

خدایااااااااااااااااااا

***

پی نوشت:

1. با عرض معذرت جهت اینکه یه خطی نوشتم ، مناجات هر روز رو می زارم ولی به سیستم دسترسی نداشتم... ببخشید.

2. شبای ارک فراموش نشه !

اَللّهُمَّ رَبَّ شَهْرِ رَمَضانَ، الَّذى‏ اَنْزَلْتَ فیهِ الْقُرْآنَ وَافْتَرَضْتَ على‏ عِبادِکَ فیهِ الصِّیامَ، صَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَارْزُقْنى‏ حَجَّ بَیْتِکَ‏ الْحَرامِ، فى‏ عامى‏ هذا وَفى‏ کُلِّ عامٍ، وَاغْفِرْ لى‏ تِلْکَ الذُّنُوبَ الْعِظامَ، فَاِنَّهُ لا یَغْفِرُها غَیْرُکَ، یا رَحْمنُ یا عَلاَّمُ.

خدایا اى پروردگار ماه رمضان که در آن قرآن را فرستادى و بر بندگان روزه را در این ماه واجب کردى درود فرست بر محمد و آل محمد و روزیم گردان حج خانه محترم خود کعبه را در این سال و در هر سال و بیامرز برایم این گناهان بزرگ را که براستى نیامرزد آنها را جز تو اى بخشاینده و اى بسیار دانا‏.

***                                                                                                                                                                                                                          

امام سجاد(ع) در دعای خود، هنگام حلول ماه مبارک رمضان، این گونه مناجات می کند: «به وسیله روزه این ماه، یاریمان ده؛ تا اندام خود را، از معاصی تو، نگه داریم و آن ها را به اعمالی واداریم که خشنودی تو را فراهم می آورد، تا با گوش هایمان، سخنان بیهوده نشنویم و با چشمانمان به دیدن چیزهای لهو نشتابیم و دستانمان را به سوی حرام، نگشاییم و با پاهایمان به سوی آنچه منع شده، ره نسپاریم و با شکم هایمان، جز آنچه را، تو حلال کرده ای، در خود جای ندهیم و زبان هایمان، جز به آنچه، تو خبر داده ای و بیان فرموده ای، گویا نشود، و رنج نکشیم، جز برای آنچه به پاداش تو، نزدیک می کند و به جا نیاوریم، مگر چیزی را که از کیفر تو، نگه می دارد.» (صحیفه سجادیه/دعای 44)

***

روزی رسول خدا(ص) در بین اصحاب نشسته بودند که فرمودند:

ای مردم بدانید" دلهای شما زنگ می زند، همچنانکه آهن زنگ می زند!

یکی از اصحاب برخاست و پرسید: « و ما جلاها؟ »

اگر آهن زنگ می زند صیقل آن سمباده است که زنگ زدگی را از بین می برد، اما صیقل دلهایمان چیست؟

حضرت فرمودند: « تلاوت القرآن و ذکر الموت »

خواندن قرآن و یاد مرگ کردن

***

 پی نوشت:

1. ماه رمضان، ماه برکت و افزایش - ماه بازگشت و انابه - ماه توبه - ماه آمرزش گناهان و مغفرت - ماه آزادى و رهایى از جهنم و دست‏یابى به بهشت ... و یا به قول احدی از رفقا ، فرا رسیدن ماه زولبیا و بامیه " بیخوابی شبانه " گرسنگی روزانه " روز شماری ماهانه " پر خوری سحرانه " افطاری شاهانه " و توقع آمرزش سالانه مبارک باد.

2. خدایا ... من، نه! ماها اومدیم پای مکتبت و اصلا روزه گرفتیم تا عطشان بشیم و دم افطار با یاد و اقتدا به حضرت حجت «عج» سلام بدیم و با لب تشنه بر حسین «ع » و گریه و تربت بشکند روزه امان ...

در بین روزه و عطش و اشک و شور و شین *** یک ذکر مستجاب بگویم فقط حسین «ع»

3. ایشالله وبلاگ عشق علیه السلام هم در ایام ماه خدا هر روز با دعای روز و مناجاتی نمکی بروز می شود.

4. و در آخر هم به قول شمس المادحین ، خدایا " بسوزان هر طریقی میپسندی که آتش از تو و خاکستر ازمن.

اشهد انک تشهد مقامی و تسمع کلامی و ترد سلامی...

همچون نسیم صبح و سحرگاه می رود
هر کس میان صحن حرم راه می‌رود

از هر چه غصه دارد وغم می شود رها
هر سائلی به خدمت این شاه می‌رود

وقتی فرشته‌های حرم بال می‌زنند
از سینه‌های شعله زده آه می‌رود

اینجا بهشت روی زمین فرشته‌هاست
از کوی تو فرشته به اکراه می‌رود

خورشید در طواف حرم، وه! چه دیدنیست
هر شب به پای‌بوسی آن ماه می‌رود

باب‌الجواد راه ورودی به قلب توست
حاجت رواست هرکه از این راه می‌رود

1. امسال هم خدا توفیقی نصیب بر و بچه های سیدالشهدا(ع) کرده و روزی ما آخر ماه شعبان مشهدالرضا(ع) شده، انصافاً جای خیلی از رفقامون         " خصوصاً رفقای برگزاری پروژه.

2. به امید روزی که یه پست بزاریم...  داریم می ریم کریلا... اونم اربعین.

3. ما را چه غم ز دوزخ ، حالا که در بهشتیم. انشاالله نائب الزیاره هستم.

شب نزدیک به پایان بود. نور سپید رنگی که حاشیه افق را روشن می کرد ،نوید نزدیک شدن اختر روز را می داد ستارگان از بیم به خود لرزیده ،تک تک از گوشه آسمان فرار می کردند.سامرا در خواب بود و طبیعت بیدار.ماه نور افشانی می کرد، نسیم عطر می پاشید و طلوع فجر ، پرده سپیدی به لطافت حریر به روی آسمان کشیده بود. جهان دارای عظمت و شکوه خاصی شده بود .در میان این عظمت و شکوه و در میان این همه لطف و زیبایی،کودکی در آستانه تولد بود.نرجس تازه از راز و نیاز شبانه خود با خدا فارغ شده و تازه نماز شبش تمام شده بودکه در خود احساس غیر عادی نمود.خیلی طول نکشید که آثار وضع حمل در او نمایان گردید.اطاق در هاله ای از نور فرو رفت و زمین و آسمان در پرتوی آن نور روشنی گرفت.درهای آسمان باز شد و فرشتگان خدا به صورت پرندگان سپید راه زمین را پیش گرفتند تا از نور کودک بهره گرفته و با بال های نرم و بهشتی خودکودک آن شب را نوازش می کردند.آری کودک متولد شده بود. احتیاجی به نام گذاری نبود زیرا سال ها قبل پیامبر خبر آن را داده بود:او هم نام من و کنیه اش کنیه من است.

نامه ای به حضرت در قالب شعر:

اوّل نامه «السّلام علیک»

 محضر عالی و شریف شما

نامه ای می نویسد از غمتان

بنده ی عاصی و ضعیف شما

 نامه ای از محلّه ی غم و رنج

کوچه ی بی کسی، پلاک بلا

شهر بدبختی و فلاکت و درد

کدپستی ش...نیست خاطر ما

 چشم بد دور، چشم این مردم

به هر آنجا که می شود باز است

توی Mp4 و موبایل همه

پر آهنگ و رقص و آواز است

 گوش ها عادت همیشگی اش

تکنو و جاز و رپّ و راک و متال

معذرت! این قبیله می گویند:

گور بابای این حرام و حلال

 جای تصویر قاب نام «علی»

اکثرا ماهواره می بینند

پر دود است آسمان امّا

به گمان که ستاره می بینند

 مسجد و هیئت و نماز و دعا

که نپرسید،‌ ور شکسته شده

بال های اجابت مردم

با گناه کبیره بسته شده

 عدّه ای پیروان کابالا

عّده ای جیره خوار بودائیسم

عدّه ای توده ایّ و بی دین اند

عده ای بنده ی برهمائیسم

 فیلم ها مملو بدآموزی

پر ِ از صحنه های مسئله دار

دستمان را بگیر آقا جان!

«و قنا ربّنا عذابَ النّار»

 پسران اشبهُ النّساء و زنان...

اشبهٌ بالرّجال، می بخشید

خانه داران اسیر ده جین ظرف

نشکن و آرکوپال، می بخشید

 چت و ایمیل و سرچ اینترنت

مایه ی ننگ و عار و فحشا شد

اشهدُ لا اله الّا الله

علناً زیر پا و حاشا شد

 در میان حجاب و حفظ عفاف

ورزش بانوان ایرانی

جودو و کشتی و کاراته و بوکس

زین سواریّ و دو وَ میدانی

 پیرهن ها چقدر اندامی

خشت شلوارها چه کوتاه اند

این جماعت حجاب و مقنعه را

بلکه حتّی تو را نمی خواهند

 سرتان را به درد آوردم

معذرت گر سخن اطاله شده

جنس مرغوب شیعه ات، امروز

بین بازار استحاله شده

 حرف آخر همین که انسان ها

با خدا و شما غریبه شدند

با خدا و شما و خوبی ها

قوم پر ادّعا غریبه شدند

داشتم سایت های خبری رو می خوندم که یک مرتبه چشمم افتاد به لینک کارگاه ساخت ضریح امام حسین(ع) که ظاهراً تو قم در جوار حرم حضرت معصومه(س) در حال ساخته.

ناخداگاه دلم رفت بقیع و یاد سرود رضا تاجیک عزیز افتادم که...

کی مرقد تو - می شه شبیه مرقد پدری

زندگیم و میدم منو بخری

میخوام بیام برای کارگری

رو قبر شما - باید یه گنبد طلایی باشه

یه گنبد امام رضایی باشه

یه پرچم کرببلایی باشه

و ...

تصاویر زیر مربوط به کارگاه ساخت ضریح ارباب عالم حضرت سیدالشهدا(ع) هست ، که انشالله هر چه زودتر دستامون رو به شبکه های ضریحش گره بزنیم.

این عکس هم که نیازی به معرفی نداره.

نه گنبدی! نه رواقی! نه حرمی! نه زائری! نه چراغی!

به قول حاج منصور ارضی، " حتی نوادگان تو صاحب حرم شدند".