و کربلا آفریده شد تا عشق جهانگیر شود ...
ای خدای آب !
ما را چنان تشنه بخواه
که هیج آبی جز عطش کربلا سیرابمان نکند...
کل ازض کربلا ،
همه جا مهمان حسینیم...
همه...
کل ارض کربلا،
عالم تجلی گاه ارباب ماست...
کربلا چنان خراب می کند که نتوان ساخت...
و چنان می سازد که نتوان خراب کرد...
کربلا اگر نبود
زمین آیا
باز هم جاذبه داشت؟!
کربلا خانه ی ماست؛
والحق
هیچ کجا خانه ی آدم نمی شود...
هر که از کربلا گذشت،
به خدا نرسید؛
و هر که به خدا رسید،
از کربلا گذشت...
هر که رسید .
